Denim, czyli dżins to taka tkanina bawełniana, która wykonana jest w splocie ukośnym. Powstała w regionie Serge de Nimes, stąd nazwa francuskiej bawełny, z której we włoskiej Genui szyto ubrania dla żeglarzy. Były wygodne, łatwe do prania i wytrzymałe. A że Amerykanie mówią na Genuę „Genes” (dżyns / jeans), dlatego używa się tej nazwy.

Pierwszą firmę, która rozpowszechniła dżins stworzył Levi Strauss, emigrant niemiecki żydowskiego pochodzenia, który w 1850 r. przybył do Ameryki z Bawarii, a trzy lata później w San Francisco otworzył firmę szyjącą niebieskie dżinsowe spodnie. Kiedy nawiązał współpracę z Jacobem Davisem stałym klientem i krawcem, który wymyślił, aby miejsca w spodniach, szczególnie narażone na przetarcia i podarcia, wzmocnić miedzianymi nitami, spółka obu panów odniosła gigantyczny sukces.

Dżins był zarezerwowany dla odzieży roboczej lub wojskowej.

Iris Apfel, ikona mody i kolekcjonerka ubrań, w 1940 r., wymyśliła sobie strój: spodnie z dżinsu, turban i duże kolczyki. Poszła do sklepu z odzieżą wojskową, ale ekspedient nie chciał spodni jej sprzedać. Jak mówiła, tak go błagała, iż doszedł do wniosku, że jest nienormalna. I w ten sposób je kupiła.

Marilyn Monroe i Sophia Loren także nosiły „robocze” spodnie. Zakładały je podobno na mokro, aby opięły biodra w celu idealnego dopasowania.

Szaleństwo dżinsu zaczęło się w hippisowskich latach siedemdziesiątych XX w. i można powiedzieć, że trwa do dziś.

Ten długi wstęp jest po to, aby przedstawić moje nowe dżinsy. Nie pierwsze, nie ostatnie, ale kolejne. Dżinsy – Reserved.

Czarna bawełniana koszula – Marta Sidoruk.

Sandały – Bershka.

Torba – Id.For.Fun., marka tworząca piękną biżuterię. Możecie ją kupić w Magazynie Wysokim.

Kolczyki – Karina Krølak.

Wszystkie zdjęcia: Ewa Falczewska – Dihanea.